* * *

popękały kry na jeziorze
ustał wiatr łamiący ramiona drzew
twoich nie złamie nikt

* * *

schowałam mój mały świat
w twojej dłoni
ciepłej i bezpiecznej jak serce matki

* * *

lodem skuty dzień
topnieje nocą
tylko między nami

* * *

dusza z niekochania popieleje
oczy gasną i serce milknie
łzy płyną strumieniami

* * *

milcząc w zapatrzeniu
nasze serca piszą
najpiękniejszą historię

* * *

nocą zawsze wracasz 
by ciszę dnia zagłuszyć
sercem rozedrganym

* * *

skamieniało serce
zamarzły dłonie
tylko oczy wypatrują wiosny

* * *

mroźną aleją serc
spaceruję od świtu do świtu
by nie tracić czasu 

* * *

słowa nie zawsze oddają emocje
dławione rozpaczą
potrafią się serdecznie śmiać

* * *

w płaszczu twoich ramion
czekam wiosny
by rozkwitnąć miłością

* * *

w twoim uśmiechu zapisana przyszłość
teraz splata nasze dłonie
by w moich łzach utonęła przeszłość

* * *

milczeniem
rozbijam taflę lodu
by jezioro znów lśniło marzeniem

* * *

w dzień jesteś tak daleki
nocą zbyt bliski
by odejść z pierwszym promykiem słońca

* * *

dotykam cię myślą
tak czułą
że rozpływasz się w marzeniach

* * *

gubię myśli w zakamarkach nocy
chowam strach
by świtem zacząć od nowa

* * *

stąpam po kruchym lodzie
zapadam się krok po kroku
by wpaść w twoje ramiona

* * *

łapię spadające gwiazdy
spełniają życzenia
by obrócić się w popiół

* * *

kryształami łez 
ozdobiłam duszę
jak królowa śniegu swoje serce

* * *

iskierki twoich oczu
gaszą wszystkie światła wokół
i zapadamy w noc

* * *

szukałam szczęścia
gdzieś pomiędzy być i trwać
znalazłam - ciebie mam

* * *

mroźne myśli 
roztapiasz szeptem
niecierpliwych pocałunków

* * *

mgła otuliła drogę
między tobą a mną
splątane dłonie wyznaczają kierunek

* * *

zamarzła dusza
wyczerpana smutkiem czeka
na pierwsze promienie nadziei

* * *

poszarzało
biały puch przykrył szczęściem
czarne ślady rozpaczy

* * *

wada może być zaletą
największą
to ona cię kształtuje

* * *

nie odgaduj moich myśli
daj mi wykrzyczeć miłość
nim odejdzie

* * *

oszronione bólem serce 
topi lód
pękających z niemocy łez

* * *

nocą zakradam się w twoje sny 
gwiazdy cichną znacząc drogę
i tylko śnieg skrzypi pod stopami

* * *

ciepło twoich dłoni
topi chłód mojego ciała
między nami wiosna, a za oknem mróz

* * *

świat otulony śnieżnym puchem
nie jest lepszy 
brudnymi buciorami zadeptany
odzyskuje szarą twarz

* * *

oszronione skronie 
pobielały ulice mrozem
i znów jesteśmy starsi