Idzie jesień

świt zrzuca
mglisty woal
by w ostrym słońcu
las nabrał
złotej patyny
ogrzewając
korony drzew
brązowym dywanem
jesień
pokrywa dróżki
czerwienią skrzą się
jarzębinowe korale
a babie lato
utkało pajęczynę
wspomnień
by nie przeminęły
jak lato