* * *

zepsuty zegar 
odmierza czas

wśród 
uprzedzeń 
niezatrzymujące 
się wskazówki

bezimienne 
postacie 
w skłębionym tłumie
samotne

stoję pośrodku
bezgłośnie 
krzycząc

błądząc 
w otchłani życia 
prorocy ludzkich 
kłamstw 
roznoszą cierpki 
zapach 
rozczarowań
pusto

codzienność pokryta 
czarną łuną

zapomniał
o niej 
zepsuty zegar