* * *

skuci łańcuchami 
w swoim rytmie życia

zamykając oczy biegniemy
pomiędzy kroplami deszczu
zgarniając po drodze
promyki słońca

szczęśliwe chwile łapiemy
tańcząc na krawędzi 

myśląc
że życie zmieniamy
robimy krok
w horyzont wpatrzeni
w radości poranka

budzą się w nas
wieczorne tęsknoty
przewlekamy
melancholii nić
przez księżyca
srebrną poświatę

idziemy razem
skuci łańcuchami