* * *

rozdwojona 
w sobie
tonę w chmurach

rozszczepiona
na mglistej górze

zanurzona
tęskna dusza 
wyrwana 
z samotności ciała
między życiem 
a egzystencją
zachwycona

zwiastują burzę

błędne koło 
drętwoty

więc co ma sens
samotność
zakuta 
w kajdany izolacji
w dyby wyobcowania
czy skrępowana istota
z uosobieniem swobody

jednak 

tonę w chmurach
wirują 
oddalona 
odgrodzona 
nieskończona 

burzę zwiastują 

tonę
oderwana w istocie