* * *

wciąż gramy 
w podłej sztuce 
zwanej życiem

świat 
znów zapłonął 
płomieniem zła 
zaśpiewał pieśń 
ciemności

naprzeciw troskom 
wyrywamy 
kierownicę życia 
z rąk ludzi 
dwulicowych 

po środku 
zamętu  
zamknięci 
w klatce 
spłacamy życiu 
ostatnią ratę