* * *

nagie i bezbronne 
odarte z godności
czekają na śmierć

żyją na skraju
lasu i ludzi

wrośnięte w krajobraz 
kwitną nadzieją
i rodzą owoce

przedwiośnie
zabiło w nich sens
istnienia

stoją 
i umierają 
zanim powali
je topór
bezmyślności