* * *

nasz dom 

złocony spokojem

pomrukiem

w zachwycie 

muśnięty

przy stole 

rzeźbionym 

nadtroską

napełnieni 

po brzegi 

chmurnością

zdumieni 

szelestem spadamy

zdumieni 

zatrzymujemy 

smak poranka

nie budź

mnie

proszę