* * *

w letargu
dusza zawieszona
zapomnia oddychać
powietrzem
wolnym od trosk

zastyga wpatrzona
w przestrzeń 
nieodgadnioną
dniem i nocą

ptakiem odlatują
klucze myśli

oblepiona 
marzeń ceniem
nie może zrobić
kroku

w milczeniu
odchodzi
w zapomnienie