* * *

jak cień
wlecze się 
za człowiekiem
tajemniczym 
welonem osłonięte
przeznaczenie

z rękawa sypie pomysłami
kłody rzuca pod nogi
drzwi przed nami rygluje
intryguje z losem

nie można mu zaufać
i ślepo za nim iść

nie uciekniesz
choć zawsze 
znajdzie do nas drogę