* * *

uwięziona 
w zamkowej wieży
dusza
jak samotna księżniczka
otula się chłodem
kamiennych komnat

w mrocznych krużgankach
bawi się w chowanego
z dobrem i złem

nie liczy już 
kryształów łez

zobojętniała

przywdziewa 
już tylko
strojne szaty
by oszukać los