* * *

pod neonem 
bezsensu
zamyka się w sobie 
by przestać czuć

anioł ciszy

ubrany 
w wyświechtany 
uśmiech 
staje w szeregu
aby dbać 
o zdezelowane 
skrzydło duszy

strząśnie 
z siebie 
opary udawania

by w bezchmurny dzień 
ujrzeć promienie 
rzeczywistości