* * *

ludzi od bestii 
oddzielają mury

tylko słońce
jest hojne
skrzy się od złota 
i rubinów 

rozrzuca klejnoty 
po niebie 
przekracza 
granice horyzontu 
z zawrotną prędkością

idąc za nimi 
ślepo
skręcamy 
w nicość

nie wiedząc
że słońce 
umarło 
po raz kolejny

i nasze
tajemnice 
zatrzyma 
tylko dla siebie