* * *

Jedyny kwiat moich ogrodów

to teraz róża wiatrów

jej ostre kolce

tak pięknie dziurawią przestrzeń

że nie wystarczą
już zamknięte

kręgi kompasu

Wierzę w nagie ciało - w brzeg

rozkołysanego morza kiedy

dmie północny wiatr

a powieki

jak stary most 

między dniem a nocą

Przypomina to lot rybitwy

z rybą w dziobie

gdy daleko było

do więdnących ogrodów miasta

Odchodząc o krok od okna

znów oddalam się od Ciebie

o jeden obrót ziemi