zadumany
księżyc
oświetla
długą drogę
życia
chwile
usłane
cierniami
szybko przemijają
możemy jeszcze
zachłysnąć
się powietrzem
i zgasnąć powoli
jak gwiazda
zostaje
ostatnia łza
szczęścia
chwila
upadać w przepaść
przezwyciężyć
wiatr
krzyczeć
w bezkresną otchłań
ból istnienia
zatacza krąg
i tylko
zadumany
księżyc
oświetla
drogę