otulił zmęczony świat
w srebrzystobiałym
świetle księżyca
prawda zyskuje na wartości
pełnia
wpatrzeni w niebo
szukamy sensu życia
ogrzewając się blaskiem gwiazd
tulimy się do obłoków
łapiemy spadające marzenia
wierząc w magię komety
czasem tylko księżyc
ze wstydu
chowa się przed nami
oświetlając
jednym ramieniem
drogę
zbłąkanym wędrowcom
