* * *

to ciągle za mało
by cieszyć się słońca 
promieniem
igraszką chmur
na bezkresnym niebie

to ciągle za mało
by liście barwą 
muśnięte
bukietem wspomnień
się stały

to ciągle za mało
by szczęściem 
kreślić myśli
podwójne
patrząc przed siebie
w tym samym kierunku

to ciągle za mało
by żyć