* * *

za kratami duszy
uwięzione
wspomnienia

z dożywotnim
wyrokiem niepamięci
codziennie
po trochu 
umierają
w betonowych klatkach

czując
jak pętla sumień
zaciska serce

bez oddechu
bez sił
bez szans
na zzucenie kajdanów
żebrze o litość