* * *

gdy odchodzą poeci
słowa więdną
w listopadowym bólu
łzami 
rozbijają bruk
szukając weny

gdy odchodzą przyjaciele
wiatr targa duszą
jak suchymi gałęziami
łamie je i depcze
rozrzucając 
po parkowej alei
wspomnień

gdy odchodzi człowiek
świat ubożeje